Eight.

Uwaga! Notka przed rozdziałem (wiedz, że coś się dzieję)

 Mogłabym was prosić o głos w nakiecie, która jest po lewej stronie? Z góry Dziękuję xx
A teraz zapraszam do czytania:

 No tym to mnie zaszokował. Przecież to był młody chłopak! Na pewno nie skłamię mówiąc, że jest młodszy ode mnie.

Otworzyłam powieki i podniosłam głowę. Pierwsze co ujrzałam to był śpiący Zayn. Swoje piękne, czekoladowe tęczówki miał przykryte powiekami, a usta lekko otwarte i cicho pochrapywał. Poszłam wzrokiem za ręką, która obejmowała mnie w talii i od czasu do czasu lekko poruszała się po niej. Oparłam się brodą o jego klatkę piersiową i podziwiałam ósmy cud świata. Wyglądał przepięknie śpiąc. Nagle coś mruknął i pokręcił  głową kilka razy, a potem już spokojnie położył ją na prawym boku. Zaśmiałam się cicho i ponownie położyłam się na jego torsie. Przez dłuższy czas przyglądałam się elektronicznemu zegarkowi, który wskazywał godzinę piątą trzydzieści, aż w końcu ponownie zasnęłam.

*   *   *

Obudził mnie dźwięk budzika. Sięgnąłem na oślep do niego, żeby wyłączyć upierdliwy, jak dla mojego ucha, odgłos. Poczułem na sobie lekki ciężar i na samą myśl o wczorajszych wydarzeniach uśmiechnąłem się.

- Hej. Kochanie wstejmy. - powiedziałem, a po ostatnim słowie cmoknąłem ją c czubek głowy. Wstałem, podnosząc powoli dziewczynę i zostawiając ją samą na kanapie. Poszedłem do łazienki i załatwiłem wszystkie sprawy dotyczące porannej toalety. Wszedłem do sypialni i wyciągnąłem z szafy pierwsze lepsze spodnie i jakiś t-shirt z nadrukiem. Założyłem to w mgnieniu oka na siebie i wróciłem do salonu zobaczyć, czy Rebecca już wstała. Siedziała na łóżku, a głowę miała spuszczoną w dół. Podszedłem i uklęknąłem przed nią. - Kotku co jest? - zapytałem zmartwiony, no bo w końcu musiało coś się dziać. Podniosłam głowę i zobaczyłem czerwone oczy z kontrastującą bladą twarzą. Dotknąłem jej rąk, a następnie czoła. Było gorące. Nie miałem pojęcia co miałem zrobić. Jedno wiedziałem: była chora. Wyciągnąłem telefon i wykręciłem odpowiedni numer, a następnie przyłożyłem telefon do ucha. 

- Halo? - usłyszałem po drugiej stronie głos zaspanej mojej mamy. No tak cholerny, niemyślący ja. W Bradford jest aktualnie pierwsza w nocy. 

- Cześć. Od razu przepraszam, że tak późno, ale sprawa jest poważna. - powiedziałem, nie spuszczając wzroku z Becky. - Co mam podać osobie, która ma gorączkę?

- Przede wszystkim coś co ją zbije. Jakaś aspiryna czy coś. - powiedziała, a dziewczyna zaczęła kaszleć. - Z tego co słyszę, nie jest za dobrze. Przykryj ją kocem i daj coś ciepłego do picia. 

- Dziękuję. Przepraszam, że tak bez uprzedzenia dzwonię. - odpowiedziałem z poczuciem winy.

- Nic się nie stało, kochanie. Zawsze jestem do usług. - miałem wrażenie, że właśnie się uśmiechnęła. - Miłej pracy.

- Dziękuję i dobranoc. - powiedziałem i się rozłączyłem. Wstałem i pobiegłem do kuchni. Postawiłem czajnik z wodą, żeby się zagotował, a w między czasie zacząłem szukać jakiś tabletek. W ostatniej szafce znalazłem pudełko z lekami. Wyszperałem odpowiedni lek i postawiłem na stole. Zrobiłem dziewczynie gorącą herbatę z miodem i postawiłem na tacy wraz z tabletkami, herbatnikami i szklanką wody. Przyniosłem to wszystko do salonu i postawiłem na stole. Z szafki nad kanapą wyciągnąłem koc. Podałem dziewczynie tabletki, które od razu połknęła, i położyłem na kanapie, a następnie szczelnie owinąłem żółtym kocem. - Becky. Posłuchaj. Ja muszę wychodzić, będę do ciebie dzwonić. Odbieraj proszę. 

- Nie mam telefonu. Został w domu. - wtrąciła i otworzyła oczy. Zagryzłem wargę, ale po chwili podszedłem do komody i wyciągnąłem z niej jakiś stary telefon i zupełnie już nieużywaną kartę SIM. Włożyłem ją do telefonu i położyłem na kanapie obok dziewczyny.

- Już masz. Leży obok ciebie. Pamiętaj będę do ciebie dzwonić, odbieraj. Wrócę za jakieś pięć godzin. Zostań tutaj, potem cię odwiozę do domu. - powiedziałem, pocałowałem ją w czoło i poszedłem do przedpokoju. Ubrałem moje nike i skórzana kurtkę, a następnie wyszedłem.

*   *   *

Zaparkowałem pod szkołą, na miejscu dla nauczycieli i zszedłem z motoru. Skierowałem się w stronę szkoły, pomijając fakt, że czułem na sobie wiele par oczów. Wszedłem do budynku i skierowałem się na drugie piętro do pokoju nauczycielskiego, w celu wzięcia dziennika. 

- Dzień dobry. - powiedziałem, gdy wszedłem do pomieszczenia dozwolonego tylko i wyłącznie dla nauczycieli. Wszystkie panie i jeden pan mi odpowiedzieli, a zaraz po tym usłyszałem szepty za moimi plecami. Jednak nie odwróciłem się. Zadzwonił dzwonek, więc wziąłem dziennik z klasy trzeciej i powędrowałem pod klasę z numerem dwadzieścia sześć. Otworzyłem drzwi złotym kluczem i wpuściłem grupkę nastolatków do środka, sam wchodząc jako ostatni. Położyłem plecak na biurku, sam na nim siadając. - Co robiliśmy na poprzedniej lekcji? - zapytałem i porwałem zeszyt dziewczynie z pierwszej ławki. - Tolerancja - czyli piszemy felieton. - przeczytałem na głos. - Jak rozumiem na zadanie było napisać felieton, więc sobie kilka przeczytamy. - powiedziałem i sięgnąłem po dziennik. Na oślep wylosowałem numer szesnaście. Dziewczyna zaczęła czytać, a ja już zupełnie odszedłem myślami z tej klasy i poszedłem nimi do Becky. Martwiłem się o nią. Co teraz robi? Śpi? Ogląda telewizję? Nie miałem zielonego pojęcia. Wyciągnąłem telefon i szybko wystukałem na klawiaturze:

' Jak się czujesz? Zayn :) '

Po 20 minutach otrzymałem odpowiedz:

' Super. Tak się świetnie czuję, że przeniosłam się do łazienki i planuję tam zostać, przez najbliższe kilka godzin. ;c Becky '

*   *   *

Usłyszałam trzask drzwi, a zaraz po tym moja wczorajsza kolacja podeszła mi do gardła. Szybko odkryłam się kocem i pobiegłam do toalety. Uklękłam nad ubikacją, a z moich ust wychodziły nie za smaczne płyty. Kiedy już skończyłam, usiadłam na podłodze i podciągnęłam kolana pod brodę, oparłam na nich głowę i nadzwyczajnie zasnęłam.

*   *   *

Weszłam do domu, no może nie sama, bo z pomocą Zayn'a, który mnie trzymał w talii, żebym nie spadła. Zatrzymaliśmy się w holu, gdzie Malik zdjął mi kurtkę i położył na garderobie. Z kuchni od razu przywędrował Harry, który jak zwykle pewnie chciał wiedzieć, o co chodzi. Dalej w takiej samem pozycji Zayn pomógł mi dojść do schodów. 

- Pierwsze piętro, białe drzwi. - wyszeptałam, a on wziął mnie na ręce i szybko wbiegł na górę, a następnie położył na moim łóżku i przykrył kołdrą. 

-  Zdrowiej, mała. - powiedział i pocałował mnie w czoło, a następnie wyszedł.

*   *   *

Zbiegłem po schodach. Przechodząc obok kuchni kątem oka zauważyłem chłopaka z kręconymi włosami, które były idealnie ułożone, pożerał mnie wzrokiem, jak nie powiem co. Wstał z krzesła i podszedł do mnie.

- Harry jestem. - powiedział i wyciągnął do mnie prawą dłoń, a następnie się uśmiechnął.

- Zayn. Miło mi. - odpowiedziałem i odwzajemniłem uścisk.

- Mnie również. Jak mam rozumieć jesteś chłopakiem Becky?

- To skomplikowane.

-  Rozumiem.

- A ty jesteś jej bratem czy jak?

- Nie. - powiedział i się zaśmiał. - Jestem chłopakiem jej mamy. - dokończył. No tym to mnie zaszokował. Przecież to był młody chłopak! Na pewno nie skłamię mówiąc, że jest młodszy ode mnie.

- Aha. - odpowiedziałem bez emocji. - Muszę już lecieć. Na razie. - odpowiedziałem i wyszedłem z domu, a raczej rezydencji, bo tak to można było nazwać.

Witajcie z nowym, ósmym rozdziałem! Podoba się? Mam nadzieję. Ten rozdział pisałam przez sześć godzin i nie umiałam go napisać xd ale jakoś to zrobiłam. Myślę, że się podoba ;p

ps. dodałam obserwatorów, więc możecie się 'dopisywać' jak chcecie :)